Psst Bughaw na Langit


(Courtesy of AllFreeDownload.com)








Ang kahapon natin, daig pa si Ninoy
sa pangangalumbaba.



Isang batang pinagkaitan ng lollipop
at lobo—
Hindi tuloy sya natutong mangarap.
Hindi nya tuloy nalaman
ang pag-asang dala ng bukas.



Isang ibong pinagkalooban ng pakpak
subalit bali mula’t sapul-
kaya’t tanaw tanawan lamang ang paglipad ng iba;
kaya’t pahuni-huni’t
lihim—na—pagiyak—lamang—
ang—tanging—kaya.



Tanong:
Ano bang meron sila?
May naiwan ba ako sa matres ng nanay ko
Kaya ako ganito?
Bakit ba parang napakalaking kasalanan
Maging ako?
Psst. . . bughaw na ulap,
Sagutin mo nga ako.
Kilala mo naman ako;
Pareho naman tayo.





Line-by-line Translation (Not verbatim)






Blue Sky






Our yesterday is way notorious than Ninoy
in coddling melancholy.



It’s but a child deprived of lollipop
and balloon—
never knowing how to dream;
never knowing
the hope that tomorrow brings.



It’s but a bird born with wings
but fractured ever since—
stuck in Indian sit watching others spread theirs,
softly crying
deep within
constrained of ways and means.



Question:
What do they have?
Did I forget anything in my mother’s womb
That I am like this?
Why does it seems so wrong
To be me?
Psst. . . blue sky,
Answer me.
You know me anyway;
We’re the same anyway.








YouTube/We’ve Only Just Begun

Leave a Reply

Please log in using one of these methods to post your comment:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s