Ang mga bulaklak,

mga puno’t halaman

ay hubad;

bilad sa araw,

babad sa ulan.

Ang mga ibon,

pawang nakikisilong

sa lupa umaasang

may masarap na

nahulog.

Ang mga paruparo

kung sino-sino

ang kalaguyo;

hindi makatagal ng

walang kasuyo.

Anong dapat ikahiya-

kung pare-pareho lamang tayo

alipin ng panahon,

mga payaso

ng isang-libo’t isa nating alalahanin

karamihan nama’y

sa guni-guni lamang nangyari.

Wala akong dapat ikahiya.

Pango man ang ilong ko,

Ilong pa rin ito:

Wala kasing sarap

ang simoy ng tuyo,

sa hamon na ito ng tag-ulan

kuntento ako.

Matatapos din

ang lahat;

Lilipas din ito.

YouTube/Bakit Ako Mahihiya/Regine Velasquez